ماکروسفالی یا بزرگ بودن سر نوزاد زمانی اتفاق می افتد که سر کودک شما بیش از حد معمول بزرگ باشد. بزرگ بودن سر نوزاد اغلب نشانه ای از مشکلات مغز است.
یک استاندارد برای تعریف ماکروسفالی وجود دارد: دور سر یک فرد بیش از دو انحراف معیار بالاتر از میانگین سنی است. یا، سر آنها بزرگتر از بدن باشد.

علت بزرگ بودن سر نوزاد

ماکروسفالی معمولاً نشانه ای از شرایط دیگر است. ماکروسفالی خوش خیم یک بیماری ارثی خانوادگی است. در خانواده هایی که مستعد داشتن سرهای بزرگتر هستند اتفاق می افتد.
گاهی اوقات مشکلی در مغز مانند هیدروسفالی یا مایع اضافی وجود دارد. شرایط زمینه ای نیاز به درمان دارند.
جمع آوری خارج محوری خوش خیم وضعیتی است که در آن مایع در مغز وجود دارد. اما این وضعیت نیازی به درمان ندارد زیرا مقدار مایعات جزئی است.

علت های دیگر بزرگ‌بودن سر نوزاد عبارتند از:

تومورهای مغزی
خونریزی داخل جمجمه
هماتوم مزمن و سایر ضایعات
سندرم های ژنتیکی خاص و شرایط متابولیک
برخی از انواع عفونت ها

عوامل خطر در ماکروسفالی

عواملی مانند ژنتیک وجود دارند که احتمال ماکروسفالی را افزایش می دهند. همچنین کودکان مبتلا به اوتیسم بیشتر در معرض ماکروسفالی هستند. یک مطالعه تخمین می زند که 15 تا 35 درصد از کودکان مبتلا به اوتیسم به ماکروسفالی مبتلا خواهند شد.

هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد ماکروسفالی بیشتر بر کودکان از هر جنس، ملیت یا نژاد خاصی تأثیر می گذارد.

ماکروسفالی چگونه تشخیص داده می شود؟

در صورت مشاهده‌ی بزرگ بودن سر نوزاد نبست به همسن ها و بدن او حتما به پزشک متخصص اطفال و یا متخصص مغز مراجعه نمایید. با اندازه گیری سر نوزاد در طول زمان روند پیشرفت را ردیابی می کنند. همچنین پزشک آزمایشات عصبی را نیز انجام خواهد داد. این موارد می تواند شامل سی تی اسکن، سونوگرافی یا ام آر آی برای مشاهده بهتر سر و مغز باشد.

از آنجایی که ماکروسفالی می تواند یک علامت باشد، پزشک سر نوزاد را برای افزایش فشار بررسی می کند. علائم افزایش فشار عبارتند از:

استفراغ
تحریک پذیری
سردرد

پزشک شما همچنین به دنبال وریدهای برآمده و مشکلات چشمی خواهد بود. این علائم نیاز به ارزیابی عصبی برای یافتن مشکل اساسی و شدت آن دارند.
اگر سابقه خانوادگی اندازه سر بزرگتر از حد متوسط دارید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید.

زردی نوزاد تا چند روزگی خطرناک است؟

دیگه وقتشه اینو بدونی 🙂

روش های درمان بزرگ بودن سر نوزادان

مراقبت از نوزاد برای والدین از اهمیت بالایی برخوردار است، درمان بزرگ بودن سر نوزاد یا ماکروسفالی بستگی به علت آن دارد. اگر آزمایش‌ها مشکلی را نشان ندهند و اسکن‌های مغزی طبیعی باشند، پزشک به نظارت بر سر نوزاد ادامه می‌دهد. همچنین به والدین توصیه می شود موارد زیر را بررسی کنند:

یک نقطه نرم برآمده
استفراغ
عدم علاقه به غذا
حرکات غیر طبیعی در چشم
خواب زیاد
تحریک پذیری

بزرگ بودن سر ناشی از هیدروسفالی

هیدروسفالی گاهی اوقات به “آب روی مغز” گفته‌می شود. این به تجمع مایع مغزی نخاعی اضافی در اطراف مغز اشاره دارد. گاهی اوقات، وقتی این اتفاق برای نوزادان می افتد، مشکلی نیست. پزشکان آن را “مجموعه های خارج محوری خوش خیم دوران نوزادی” یا “هیدروسفالی خارجی خوش خیم” می نامند. نوزادان معمولاً در اوایل تولد بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. با این حال، پزشک شرح و اندازه ی سر نوزاد را بررسی و یادداشت می کند تا کودک شما تحت درمان باشد.

مواقعی وجود دارد که هیدروسفالی خطرناک است. فشار مایع می تواند منجر به آسیب مغزی شود. کودک شما ممکن است برای کاهش فشار و کاهش خطر آسیب مغزی پایدار نیاز به جراحی داشته باشد.

ماکروسفالی ناشی از مشکلات ژنتیک

گاهی اوقات، بزرگ بودن سر نوزاد نشانه یک بیماری ژنتیکی است. برخی از شرایط عبارتند از:

سندرم سوتوس: این وضعیت باعث رشد سریع فیزیکی قبل از تولد و در چند سال اول زندگی می شود. علاوه بر ماکروسفالی، شکل سر بلندتر از حد معمول است. افراد مبتلا به این عارضه نیز تمایل به تاخیر در رشد دارند.

سندرم کاودن: این‌وضعیت منجر به رشد غیر سرطانی می شود که در بدن فرد ظاهر می شود. افراد مبتلا به سندرم کاودن ممکن است در آینده در معرض خطر بالای ابتلا به برخی سرطان ها باشند.

سندرم گورلین: بیماری که به عنوان سندرم خال سلول بازال نیز شناخته می شود، منجر به بزرگ بودن سر نوزاد، ویژگی های مشخص صورت ، پوست حفره دار در دست ها و پاها می شود. سندرم گورلین باعث رشد تومور خوش خیم می شود. افرادی که به آن مبتلا هستند در سنین جوانی در معرض خطر قابل توجهی از سرطان پوست سلول بازال قرار دارند.

سندرم X شکننده: سندرم X شکننده به این دلیل اتفاق می‌افتد که بدن فرد پروتئین خاصی را که برای رشد مغز لازم است تولید نمی‌کند. باعث تأخیر رشد، ناتوانی های یادگیری و ذهنی و مشکلات اجتماعی-عاطفی می شود.

شرایط ژنتیکی مانند موارد بالا درمان قطعی ندارند. در عوض، پزشک به شما کمک می کند تا علائمی را که فرزندتان دارد مدیریت کنید. این ممکن است شامل درمان پزشکی و همچنین درمانی برای کمک به تاخیرهای فیزیکی یا رشدی باشد. شما و پزشکتان می‌توانید برنامه‌ای برای رفع نیازهای خاص فرزندتان تهیه کنید.