علت بغلی شدن کودکان
در آغوش گرفتن کودکان توسط والدین تاثیرات مثبت عمیقی بر بدن، روح و تربیت آنها دارد. بغل‌کردن کودکان سبب افزایش اشتهای کودک، تکامل بهتر، رشد روانی و اجتماعی نوزاد و شناختی بهتر، تکلم بهتر و افزایش اعتماد به نفس میشود.
اما باور اشتباهی که در بین مردم ایجاد شده‌است نگرانی از بغلی‌شدن نوزاد یا کودک است. حرف های ضد و نقیضی درباره بغلی شدن نوزاد به تازه مادرها گفته میشود که آنها را سردرگم میکند. باید گفت بغل‌کردن کودک از نیازهای اساسی او محسوب میشود و در هر لحظه ای که کودکتان به شما نیاز دارد باید به او رسیدگی کنید و او را در آغوش بگیرید. آغوش گرفتن نوزاد موضوع مهمی است که بر روی ذهن و روان کودک تاثیر بالایی دارد. بعضی کودکان از نوزادی تا سنین بالاتر علاقه شدیدی به آغوش والدین خود دارند و حتی تا سن ۵-۶سالگی هم ادامه دارد که به دلیل شرایط فیزیکی و رشد کودک چندان امکان پذیر نیست و وابستگی کودک به شکل دیگری خودش را نشان میدهد.
در ادامه به علت های بغلی شدن کودکان و راه های پیشگیری از آن میپردازیم.
بغلی شدن نوزاد به چه معناست؟
بغلی شدن نوزاد یعنی کودک در تمام ساعات روز تمایل به آغوش مادر و سایر اطرافیان دارد و هر بار او زمین گذاشته میشود شروع به گریه و جیغ زدن میکند. اما چه کار کنیم که بچه بغلی نشود؟ یا اصلاً چرا باید بچه را بغل کرد و ما به چه بچه‌ای بغلی می‌گوییم؟
کودک زیر دو سال برای طی کردن درست مرحله رشد عاطفی و شکل گیری دلبستگی نیاز به توجه کامل دارد تا در آینده رفتارهای غیر منطقی انجام ندهند. یکی از نیازهای کودکان در آغوش گرفتن است، آغوش گرفتن در زمان شیردهی، بازی، ابتدای خواب و… انجام می شود.
در واقع آغوش گرفتن کودک موجب ارتباط عاطفی متعادل بین مادر و فرزند میشود، بغل کردن کودک قبل از یکسالگی باعث لوس شدن کودک نمیشود زمانی کودک لوس میشود که چیزی که نیاز ندارد را به او بدهیم و زمانی بچه گریه میکند که ما نیاز او را به درستی پاسخ ندهیم.
والدین نباید در سن کم به بهانه بغلی شدن کودک به گریه کودک پاسخ ندهد زیرا حس نا امنی و عدم اعتماد به والدین در کودک ایجاد می شود. بهتراست بدانید با در آغوش نگرفتن به موقع کودک و تنها گذاشتنش در زمان جیغ و فریاد نتیجه عکس دریافت میکنید و فرزندتان یک کودک لوس میشود و دلیل آن این است که کودک یاد گرفته‌است برای خواسته هایش باید گریه کند و تا زمانی که دست به گریه و جیغ نزند کسی به فریادش نمیرسد.
آغوش گرفتن و لمس کودک یکی از نیازهای اساسی اوست و کودک زیر دو سال نیاز به لمس شدن و تماس بدنی با مادر موقع شیردهی دارد، تمام سطوح پوست ارگان‌های حساسی دارد که باعث آرامش کودک میشود.
زمانی که کودک زیر دوسال گریه میکند مادر با آغوشش به او آرامش میدهد. البته این به این معنانیست که کودک بالای دوسال نیازی به آغوش گرفتن ندارد بلکه بعد از آن سن و تا ۴ سالگی بغل گرفتن کودک علاوه بر حس آرامش، اعتماد به نفس کودک را هم بالا می‌برد. به طور کلی نوزادان تا سه ماهگی بیشترین میزان گریه را دارند زیرا این تنها راه ارتباطی آنها با والدینشان است و تنها راه برای آرامسازی آنها پاسخ فوری به نیازهای اوست.
مثلا او را بغل‌کنید پوشک آن را تعویض کنید، شیردهی انجام دهید. هر قدر در این سن پاسخ دهی بهتر انجام گیرد کودک بیشتر احساس امنیت میکند. با بزرگتر شدن کودک توجه او به اطرافش افزایش می یابد و شما برای آرامسازی او میتوانید با او صحبت کنید از اسباب بازی با صدای ملایم برایش استفاده کنید و یا برایش آواز بخوانید و با دستهای آن با او بازی کنید و یا اورا ماساژ دهید.
احساسات عاطفی کودک در بغل کردن
کودک در سن ۸-۹ماهگی شما را به عنوان شخصی جدا از خود میشناسد و متوجه استقلال وجودش از والدین میشود که همین امر باعث اضطراب، استرس کودک، گریه های زیاد او و تمایل به بغل کردن آن میشود.
درواقع کودک میترسد که شما بروید و او را تنها بگذارید چون او از بودن شما در کنارش مطمئن نیست و در این سن کودک از آغوش والدین سیر نشده‌است و به اعتماد و حس آرامش به طور کامل نرسیده‌است.
از هجده ماهگی کودک تمایل‌دارد والدین بیشتر در کنار او باشند. زیرا در سن ۱۸ تا ۲۱ ماهگی کودک دچار اضطراب و دلبستگی نسبت به والدین دارد. مدام گریه میکند و بغل اطرافیان نمی رود. این نوع دلبستگی کودک طبیعی است و باید این دوران طی شود اما در سن بزرگسالی این رفتار نرمال نیست.
دلیل وابستگی کودک:
دلیل وابستگی کودک به مادر و یا بغلی شدن کودک این‌است که با هر بار گریه کودک، شما او را در آغوش میکشید و او را آرام میکنید و این رویه اشتباه است و باعث میشود کودک شرطی‌شود که هر بار گریه کنم والدین من را در آغوش میگیرند و شکل گیری این رفتار در کودک موجب میشود مقاومت والدین برای آغوش گرفتن بچه باعث گریه های بیشتر و شدیدتر او شود.
روش درست برای پاسخ صحیح به رفتار های کودک این‌است که والدین موقعیت های مختلف را از هم تشخیص دهند. مثلا در شرایطی که کودک زمین خورده و گریه میکند نیاز به آغوش دارد زیرا با این کار والدین از فشارهای روانی که در آینده برای کودک پیش می آید پیشگیری میکنند.
از سن سه ماهگی به بعد که خواب کودک معمولا سیکل مشخص پیدا میکند و گریه های او کمتر میشود با حرکات بدن و جیغ های هدفمند خواسته هایش را به والدین میفهماند. و از این به بعد شما نوع جیغ های او را تشخیص میدهید که او عصبانی، گرسنه، نیاز به محبت، خواب و یا پوشکش نیاز به تعویض دارد.
با این علامت ها دیگر نیاز نیست به سرعت به سمت کودک خود بروید و در مواقع درد و ناراحتی به او سریع رسیدگی کنید.
همانطور که گفتیم آغوش کشیدن کودکان توسط والدین تاثیرات مثبت عمیقی بر بدن و روح و تربیت آنها دارد. آغوش کشیدن سبب افزایش اشتهای کودک، تکامل و رشد روحی و شناختی بهتر، تکلم بهتر و اعتماد به نفس بیشتر میشود. شما باید در نظر داشته‌باشید که کودکان شخصیت مستقل دارند و نمیتوانید همه از یک راهکار برای کودک استفاده‌کنید.
روش های پیشگیری از بغلی شدن کودکان
گاها راهکاری که استفاده‌میکنید بعد از مدتی کودک به آن مقاوم میشود که در این شرایط بهترین راهکارها را والدین با شناختی که از کودک خود کسب کرده اند و با خلاقیت شخصی و استفاده از مهارتهای کلامی میتوانند ایجاد کنند. از راهکارهایی که می تواند به والدین کمک کند عبارتند از: والدین در تربیت کودک خود کافی است انرژی بگذارد و کلام خود را با لحن کودکانه و یا باهیجان بیان کند تا کودک با او همراه شود.
مثلا برای تشویق کودک به راه رفتن در فضای عمومی میتوانید با وعده آسانسور و پله برقی او را تشویق به حرکت کنید و یا با او مسابقه برای رسیدن به مغازه ای خاص بدهید.
در تربیت کودک او را دچار دوگانگی نکنید و سعی‌کنید در شرایط مختلف به کودک خود محبت کنید و تنها در زمانی که حالتان خوب‌است این کار را نکنید و در مواقعی که حالتان خوب‌نیست او را رها کنید زیرا باعث به هم ریختگی روانی کودک میشوید.
روانشناسان معتقدند در ۳۶ماه اول تولد کودک هر بار به درستی به نیاز های او پاسخ دهید، در دوران نوزادی نیز بیشتر او را در آغوش بگیرید و زمان بیشتری را برای شیردهی بگذراند کودک به احساس امنیت و آرامش بیشتری دست مییابد.
در مواردی که والدین بپذیرند که کودک چاره ای جز گریه ندارد تا بتواند احساسات خود را بیان کند میتوانند کودک خود را بهتر‌بپذیرند و بی قراری او را تحمل کنند در زمان گریه به او توجه کنند، به موقع پاسخ دهند و با کلام با احساس و رفتار ملایم با او ارتباط برقرار کنند و در اکثر مواقع همین ملایمت و پایداری و پذیرش کودک کمک به کنترل گریه و بی قراری کودک میکند.
در کودکان بالای یکسال میتوانید اجازه‌دهید مقداری کودک گریه‌کند و خودش آرام شود مثلا در هنگام خواب ممکن‌است شما نتوانید او را آرام کنید در این حالت میتوانید اجازه‌دهید کمی گریه کند تا آرام شود و اگر به هیچ وجه آرام نمیشود بهتراست او را به پدر یا مادربزرگ واگذار کنید. کودکانی که از شیر خشک تغذیه میشوند برای شیر خوردن به آغوش مادر نمیروند و به نیاز آغوش کشیدنشان به درستی پاسخ داده‌نمیشود که این کار اشتباه است و باید بدانید این کودکان بیشتر نیاز به بغل کردن و نوازش کردن دارند.
راهکارهای رفتاری با کودکان دوگانه
در چند ماه اول تولد کودک والدینی که نمیتوانند زمان خود را کنترل کنند و یا در کنترل گریه‌های بچه، و کنترل احساسات خودشان، ناتوانند و از بچه‌داری و افسردگی بعد از زایمان آگاهی ندارند تحت فشار قرار میگیرند و این احساسات باعث میشود کودک را موجودی اضافی و یا مانعی برای پیشرفت و آرامش، کار، تحصیل و خلاصه همه فعالیت‌های خود ببینند که قبل از به دنیا آمدن کودک به آنها مشغول بوده اند.
والدین به علت عدم مدیریت زمان، نداشتن برنامه ریزی و عدم بروز احساسات کودک را، مداوم طرد میکند و سپس عذاب وجدان میگیرند و از این رو شروع به دادن محبت زیاد و بغل کردن زیاد کودک میکنند و مجددا این چرخه معیوب را تکرار میکنند و کودک دچار دوگانگی میشود که آیا او را دوست دارند یا طردش میکنند.
ایجاد حس لجبازی در کودک
هنگامی که خسته‌هستید و از مراقبت کودک حس خوبی ندارید و او را بغل نمیکنید؛ این رفتار شما میتواند لجبازی، گریه و بی قراری کودکتان را بیشتر کند و احساس منفی در کودک پرورش یابد. پدر نیز باید مسئولیت مراقبت از نوزاد را در کنار مادر به عهده گیرد تا احساس خستگی در مادر کاهش یابد.
پدر و مادر هر دو باید بدانند که مراقبت از نوزاد مسئولیت بالایی دارد که در این راه علاوه بر کودک آنها نیز نیاز به آرامش و امنیت دارند و با کمک به یکدیگر و دادن زمانی برای آرامش به یکدیگر باعث عدم خستگی از کودک و آرامش کودکتان میشوید