رشد روانی و اجتماعی نوزادان

رشد روانی و اجتماعی نوزادان مهمترین قسمت زندگی او می باشد. در کنار رشد جسمی از نظر اجتماعی نیز کودک رشد می کند و به بلوغ میرسد.
اگر کودکی از نظر اجتماعی و عاطفی در سطح پایین باشد و رشد نکند دچار مشکلات جدی در آینده می شود .در ادامه والدشو به چگونگی تکامل روانی و اجتماعی کودک می پردازد.

چگونگی شکل گیری اعتماد در نوزادان:
زمانی که نوزاد نسبت به خود، دیگران و دنیای پیرامون اطمینان حاصل نماید، نیازهای تغذيه، آرامش، نیاز به تحریک و مراقبت آنان برآورده خواهد شد.
عنصر حیاتی جهت دستیابی به این اعتماد، ارتباط موثر والد و کودک است که او دریافت می کند. البته تنها تأمین غذا، گرما و سرپناه جهت پيدايش این حس قوی کافی نیست.
نوزادان و والدین، هر دو باید یاد بگیرند که نیاز های روانی و روحیشان را به طور رضایت بخش برآورده کرده و نا امیدی متقابل یکدیگر را تعدیل کنند.
هنگامی که به طور همزمان این حس بین کودک و والد پدیدار نشود، نتیجه ی نهایی آن عدم اعتماد است. عدم اعتماد می تواند به دلیل نا امیدی خیلی زیاد یا خیلی کم رخ دهد.
چنان چه والدین همواره نیازهای کودکان را قبل از اعلام آن ها تأمین کنند، نوزادان هرگز یاد نخواهند گرفت که توانایی خود را در کنترل محیط به دست آورند. اگر این زمان طولانی شود، نوزادان به طور دائم این یأس را تجربه کرده و در نهایت نسبت به دیگران بی اعتماد خواهند شد.

بنابراین مراقبت از کودک امر اساسی است که والد باید آموزش ببیند، زیرا  اعتماد حاصل در دوران نوزادی، اساسی برای موفقیت در تمام مراحل بعدی زندگی کودک می باشد.

رشد اجتماعی نوزاد

‌تکامل اجتماعی کودک در سال اول به دو مرحله‌ی دهانی و اجتماعی تقسیم می شود.
طی 4_3 ماه اول، مصرف غذا مهم ترین فعالیت اجتماعی است که نوزاد شروع به انجام می کند. شیر خوار می تواند حس یاس و یا خشنودی دیررس را به  مقدار کمتر تحمل کند و حس خودپرستی اولیه در این دوران در بیشتر ین حد خود می باشد.
با این حال، همزمان با کنترل بهتر فرآیندهای جسمی مثل بینایی، حرکات چرخشی و تولید صدا، نوزادان برای تبادل با دیگران از رفتار های پیشرفته تری استفاده می کنند. برای مثال به جای گریه ممکن است بازوهای خود را به منظور بغل شدن، بالا ببرند.

شیوه اجتماعی دیگر شامل برقراری ارتباط با دیگران از طریق گرفتن است:

گرفتن آروغ نوزاد، علاوه بر هضم غذا یک مفهوم اجتماعی قوی برای والدین دارد. پاسخ متقابل نسبت به این رفتار نوزاد، بغل کردن و نوازش توسط والدین می باشد.
تحریک حس لمس با نوازش و یا ماساژ کودک در جریان کسب اعتماد خیلی مهم است. درجه‌ی نوازش مادری، مقدار غذا و نیز طول مدت مکیدن، کیفیت این تجربه را تعیین نمی کند، بلکه کیفیت کلی ارتباط بین فردی است که میتواند در شکل گیری اعتماد تأثیر گذار باشد.

گاز گرفتن نوزاد

در مرحله ی دوم، شیوه‌ی نسبتا فعال و تهاجمی به شکل گاز گرفتن پدیدار می شود،
و کم کم نوزاد یاد می گیرد وسایل هایی که متعلق به خودشان است تصرف کنند و کنترل نسبتا کاملی بر روی محیط داشته باشند.
نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می شوند خیلی سریع می آموزند که این عمل سبب ناراحتی مادر می شود و سینه ی خود را می کشد.
همچنین گازگرفتن نوزاد می تواند سبب تسکین ناراحتی ناشی از رویش دندان شود و حس قوی قدرت یا کنترل باشد.

این رفتارها ممکن است به طرق مختلف برطرف شود. گاهی مادر ممکن است او را از شیر خود بگیرد و شروع به دادن شیر با شیشه شیر، استفاده از شیر خشک مناسب یا ممکن است نوزاد یاد بگیرد سر پستانک را به جای سینه مادر گاز بگیرد.
برای حل رضایت بخش این رفتار باید ارتباط مادر با کودک تقویت گردد. این رفتارها زمانی رخ می‌دهد که نوزادان، افراد مهم زندگی به خصوص مادر را شناسایی می کنند.

برای دریافت مشاوره ی رایگان و مقالات رایگان مراقبت از نوزادان به صفحه ی رسمی خانم اکبری مراجعه نمایید.