تریکومونیازیس و علائم آن

تریکومونیازیس بیماری است که در اثر انگل کوچک تک سلولیی به نام تریکومونا (Trichomonas vaginalis) ایجاد می‌شود. تریکوموناس واژینالیس باعث نوعی واژینیت می‌شود.

‌علت تریکومونیازیس چیست؟

این عفونت انگلی معمولأ از طریق رابطه جنسی قابل انتقال است. هرکسی که از نظر جنسی فعال باشد می‌تواند به این بیماری مقاربتی مبتلا شود.
ممکن است از طریق یک شخص بدون علامت منتقل شود که ارگانیسم را در مجاری ادراری تناسلی خود حمل می کند.
این بیماری در زنان واژن، دهانه رحم و مجاری ادراری را درگیر میکند و در آقایان مجاری ادراری، پروستات و آلت تناسلی را مبتلا میکند.

علائم تریکومونیازیس

معمولا بسیاری از بیماران علائمی ندارند و افرادی که علائمی از خود نشان میدهند ممکن است چند روز یا چند هفته بعد از ابتلا علائم را نشان دهند که این علائم شامل :

1. ترشح واژینال رقیق زرد رنگ مایل به قهوه ای، بدبو و بسیار محرک می باشد.
2. ممکن است همراه با واژینیت یک ولویت همراه با سوزش و خارش نیز وجود داشته باشد.
3. دفع مکرر ادرار
4. درد در هنگام رابطه جنسی
5. خونریزی بعد از رابطه جنسی
6. برخی آقایان نیز علائمی شامل خارش، درد، ترشحات سفید رنگ از آلت تناسلی و تکرر ادرار نشان می دهند.

‌تشخیص بیماری تریکومونیازیس

با مشاهده میکروسکوپی ارگانیسم های تاژکدار متحرک گلابی شکل، تشخیص بیماری تأیید می شود. در معاینه غالبا قرمزی در ناحیه واژن و سرکلاژ همراه با کبودی های کوچک و متعدد دیده می شود. PH ترشحات واژن بالای ۴/۵ است.
آزمایشات دیگری نیز مانند آزمایش‌ تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) می‌تواند در تشخیص کمک کند.

درمان:

موثرترین درمان برای تریکومونیازیس، مترونیدازول است، و هر دو شریک جنسی ( زن و مرد ) به طور همزمان باید دوز حداکثر یا دوز کوچکتری را سه بار در روز به مدت یک هفته دریافت کنند حتی اگر علائمی نداشته باشند. دوز یک نوبتی حداکثر مرسوم تر است.
‌به مدت ۷-۱۰روز بعد از درمان از داشتن رابطه جنسی خود داری کنید زیرا ممکن است پزشک برایتان آزمایش مجدد درخواست کند. در ۳۰٪ مواقع امکان برگشت این عفونت وجود دارد که نیاز به درمان مجدد میباشد.
هنگام مصرف دارو از نوشیدن الکل اجتناب نمایند زیرا با علائم تهوع، استفراغ و بر افروختگی پوستی مواجهه خواهید شد.
درصورت برقراری رابطه ی جنسی حتما از کاندوم استفاده کنید.