تریکومونیازیس و علائم آن
تریکومونیازیس بیماری است که در اثر انگل کوچک تک سلولیی به نام تریکومونا (Trichomonas vaginalis) ایجاد میشود. تریکوموناس واژینالیس باعث نوعی واژینیت میشود.
علت تریکومونیازیس چیست؟
این عفونت انگلی معمولأ از طریق رابطه جنسی قابل انتقال است. هرکسی که از نظر جنسی فعال باشد می‌تواند به این بیماری مقاربتی مبتلا شود.
ممکن است از طریق یک شخص بدون علامت منتقل شود که ارگانیسم را در مجاری ادراری تناسلی خود حمل می کند.
این بیماری در زنان واژن، دهانه رحم و مجاری ادراری را درگیر میکند و در آقایان مجاری ادراری، پروستات و آلت تناسلی را مبتلا میکند.
علائم تریکومونیازیس
معمولا بسیاری از بیماران علائمی ندارند و افرادی که علائمی از خود نشان میدهند ممکن است چند روز یا چند هفته بعد از ابتلا علائم را نشان دهند که این علائم شامل :
- ترشح واژینال رقیق زرد رنگ مایل به قهوه ای، بدبو و بسیار محرک می باشد.
- ممکن است همراه با واژینیت یک ولویت همراه با سوزش و خارش نیز وجود داشته باشد.
- دفع مکرر ادرار
- درد در هنگام رابطه جنسی
- خونریزی بعد از رابطه جنسی
- برخی آقایان نیز علائمی شامل خارش، درد، ترشحات سفید رنگ از آلت تناسلی و تکرر ادرار نشان می دهند.
تشخیص بیماری تریکومونیازیس
با مشاهده میکروسکوپی ارگانیسم های تاژکدار متحرک گلابی شکل، تشخیص بیماری تأیید می شود. در معاینه غالبا قرمزی در ناحیه واژن و سرکلاژ همراه با کبودی های کوچک و متعدد دیده می شود. PH ترشحات واژن بالای ۴/۵ است.
آزمایشات دیگری نیز مانند آزمایش تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) می‌تواند در تشخیص کمک کند.
درمان:
موثرترین درمان برای تریکومونیازیس، مترونیدازول است، و هر دو شریک جنسی ( زن و مرد ) به طور همزمان باید دوز حداکثر یا دوز کوچکتری را سه بار در روز به مدت یک هفته دریافت کنند حتی اگر علائمی نداشته باشند. دوز یک نوبتی حداکثر مرسوم تر است.
به مدت ۷-۱۰روز بعد از درمان از داشتن رابطه جنسی خود داری کنید زیرا ممکن است پزشک برایتان آزمایش مجدد درخواست کند. در ۳۰٪ مواقع امکان برگشت این عفونت وجود دارد که نیاز به درمان مجدد میباشد.
هنگام مصرف دارو از نوشیدن الکل اجتناب نمایند زیرا با علائم تهوع، استفراغ و بر افروختگی پوستی مواجهه خواهید شد.
درصورت برقراری رابطه ی جنسی حتما از کاندوم استفاده کنید.
مصرف مترونیدازول برای این افراد ممنوع می باشد:
- افرادی که مشکلات خونی یا بیماری های سیستم عصبی مرکزی دارند.
- زنان در سه ماهه اول حاملگی
- زنان شیرده
نکاتی درباره سالمندان
پس از یائسگی، مخاط واژن نازک‌تر شده و دچار آتروفی می شود. این شرایط ممکن است در اثر عفونت‌های حاصل از باکتری ها ی چرک زا تشدید شود و منجر به واژینیت آتروفیک گردد ترشحات واژینال ممکن است با خارش و سوزش همراه باشد.
در صورتی که باکتری وجود داشته باشد، درمان آن مشابه واژینوز باکتریال است. هورمون های استروژنی یا از طریق خوراکی و یا به صورت کرم های واژینال، در حفظ و نگهداری اپی تلیوم مؤثر هستند.
عوارض تریکومونیازیس چیست؟
در شرایطی که تریکومونیازیس درمان نشود بیمار ممکن است دچار برخی مشکلات سلامتی شود. به طور مثال
تریکوموناس ممکن است خطر ابتلا HIV و سایر بیماری های مقاربتی را افزایش دهد. همچنین نقش مهمی در پیشرفت نئوپلازی سرویکس، عفونت‌های بعد از عمل، عفونت‌های لگنی و ناباروری دارد. در مواردی که زنان در دوره بارداری مبتلا شوند خطر زایمان زودرس و یا زایمان نوزادی با وزن کم دارند. دوره نهفته این بیماری بین ۴-۲۸روز است.
راههای پیشگیری از ابتلا به تریکومونیازیس
تنها راه پیشگیری کامل از ابتلا نداشتن رابطه جنسی واژینال است. همچنین برای کاهش خطر ابتلا توصیه میشود از کاندوم لاتکس استفاده کنید.
از انجام دوش واژینال مکرر خود داری کنید. با فردی که از نظر STD منفی است، برای برقراری رابطه جنسی همراه باشید.از سلامت شریک جنسی خود اطلاع کامل داشته باشید.
و در پایان
اگر ترشحات بدبو از واژن یا درد همراه با ادرار یا مقاربت جنسی را تجربه میکنید باید به پزشک مراجعه کنید یا با ما در ارتباط باشید.
دیدگاهتان را بنویسید